De oudste Albarozen zijn waarschijnlijk gedurende de Middeleeuwen ontstaan, naar men vermoedt door kruising van de hondsroos met de damascenerroos. De bloemkleuren in deze groep zijn wit, roze en een overgangskleur die de Engelsen "blush" noemen en die wij misschien als "blossig" of "blossigroze" kunnen vertalen. De bladkleur is lichtgroen met de, voor de Albarozen zo kenmerkende, matte, grijsblauwige tint en aan de onderkant zijn de bladeren wittig gekleurd. Het zijn nobele planten die enige schaduw kunnen hebben. Albarozen zijn goed winterhard. Ofschoon de meeste van deze struiken niet of nauwelijks doorbloeien, is het in de maand juni één bloemenpracht. Tip: drie albarozen in een driehoek ± 50 cm. uit elkaar geplant geeft een grote, volle bossage van ± 2 mtr. hoog vol met rozenpracht! Alle Albarozen zijn geurend. Slechts weinig snoeien, liefst direct na de bloei.